Bouwkundige geschiedenis
De Sint-Remigiuskerk werd in het dal gebouwd en staat op een hoogte van 34 m boven de zeespiegel. De huidige constructie dateert vanaf de 16de eeuw. De oudst gekende afbeelding dateert van 1709. Deze tekening toont ons de kerk na de heropbouw van het gotische koor (1673) en de toren, zonder hallenschip. Op het einde van de 18de eeuw (1774) werd een classicistisch hallenschip naar een ontwerp van architect Jan-Bernard Thibault toegevoegd, evenals de twee sacristieën aan het koor. Het hallenschip wordt door een mooie barokke westgevel afgesloten.
Op de westgevel bemerken we links en rechts van de ingangsdeur twee chronogrammen; tweemaal kunnen we de grote Romeine letters samentellen en we bekomen telkens het jaar 1774 (laatste verbouwing van de kerk).
Op 6 augustus 1776 werd de kerk ingewijd door kardinaal de Franckenberg. Tijdens de Franse Revolutie hebben de Wambekenaren hun eigen kerk ingekocht. In 1874 werd het gotische koor verrijkt met een eiken lambrizering gesneden door beeldhouwer Lathouwers, en voorstellende de 12 apostelen.
