De H. Gertrudis werd geboren in 626. Zij was de dochter van de hofmeier Pepijn de Oudere van Landen, in de tijd van koning Dagobert. Haar moeder was de heilige Iduberga (Itta). Bij de dood van haar vader in 640 stichtte Iduberga een klooster voor zich en haar dochter, onder aanmoediging van de heilige bisschop Amandus. Na de dood van haar moeder in 652 werd Gertrudis abdis, later opgevolgd door haar nicht Vulfedrudis.
Schrift, kennis en naastenliefde worden van haar overgeleverd. Uit Rome liet ze boeken komen; uit Ierland monniken (o.a. Ultanus en Follianus, die een glasraam hebben in het koor van de kerk) voor schriftuitleg. Haar zus was de heilige abdis Begga van Andenne.
Een merkwaardig feit wordt aan haar toegeschreven: In 669, na haar dood, brak brand uit in het klooster te Nijvel. Gertrudis verscheen er op het dak en bluste de brand. Vanuit de hemel strooiden engelen rozen naar beneden. Haar feestdag was vroeger 17 maart. Na het Tweede Vaticaans Concilie werd deze verschoven naar 12 februari.
De Heilige Gertrudis werd aanroepen tegen ratten- en muizenplagen; vandaar dat zij altijd wordt afgebeeld met ratten die op haar staf lopen.
Haar beeld in de kerk van Ternat is 16de eeuws Mechels snijwerk en wordt toegeschreven aan de “meester met de Davidsster”.
