“Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen”, zegt Jezus in het Evangelie. Wie durft zeggen dat hij zonder enige zonde is? Als we eerlijk zijn met onszelf, moeten we toegeven dat we soms in de fout gaan, vaak onbewust, maar soms ook weloverwogen. Omdat we allemaal in het diepste van onszelf het goede willen, krijgen we daar achteraf spijt over. We krijgen berouw, we willen het goed maken.

Vergeving vragen voor onze fouten vereist wat moed en zeker ook nederigheid. Maar het lucht ook op, het bevrijdt de ziel van een last. Aan wie vergeving vragen? Misschien eerst aan de mensen die het slachtoffer zijn van onze misstappen en daardoor gekwetst kunnen zijn. Maar ook vergeving vragen aan God. Want God is ook gekwetst door onze zonden. Er wordt aan God om vergeving en ontferming gevraagd in de schuldbelijdenis bij het begin van de mis, maar er bestaat ook een sacrament dat speciaal bedoeld is daarvoor: de biecht.

God is steeds bereid ons te vergeven, als wij tenminste om vergeving vragen. In het biechtsacrament gaat men bij een priester (die optreedt als vertegenwoordiger van God en de Kerk) zijn zonden uitspreken en daarover zijn spijt betuigen. De priester kan dan, in naam van God, Gods barmhartigheid en vergeving uitspreken in de absolutie. De zonden zijn dan vergeven, weggevaagd door Gods handelen. Het loont de moeite dit sacrament te (her)ontdekken. De pastorale ervaring leert dat een persoonlijke belijdenis echt het hart bevrijdt van de zondenlast.

Voor het ontvangen van het biechtsacrament kan steeds contact opgenomen worden met de federatiepastoor.